Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Παρουσίαση Βιβλίου "Κριτικές Προσεγγίσεις Τ1. Αρχαίο Θέατρο" Της Χριστίνας Κόκκοτα την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013, στο Βιβλιοπωλείο "Discover", Ώρα 19:30


Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Οι Εκδόσεις Οδός Πανός και το Βιβλιοπωλείο Discover
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Χριστίνας Κόκκοτα

Την Τετάρτη, 23 Ιανουαρίου 2013, 7.30 μ.μ.

Μιλούν:
Άρης Σφακιανάκης, συγγραφέας
Τούλα Ηλιάδου-Μανιάκη, καθηγήτρια γαλλικής-αρχαιολόγος-θεατρολόγος
Γιώργος Χρονάς, ποιητής, εκδότης

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Στέλιος Σοφός

Κατά την διάρκεια της παρουσίασης θα προβληθεί φωτογραφικό υλικό
από παραστάσεις αρχαίου δράματος.
 
Βιβλιοπωλείο Discover, Πατρέως 30, Πάτρα, τηλ. 2610624916
*
Εκδόσεις Οδός Πανός, Διδότου 39, 106 80 Αθήνα, τηλ.-φαξ: 2103616782

Χριστίνα Κόκκοτα "Κριτικές Προσεγγίσεις Τ1. Αρχαίο Θέατρο"


Χριστίνα Κόκκοτα  "Κριτικές Προσεγγίσεις  Τ1. Αρχαίο Θέατρο"

Η Συγγραφέας αναφέρει...

Το αρχαίο δράμα διατηρεί μεν την ελληνική του πατρότητα, η αναζήτηση όμως και η έρευνα για τη σκηνική του πραγμάτωση είναι σήμερα οικουμενική. Ως κλασσικό είδος θεάτρου δεν υπακούει στις δεσμεύσεις του χώρου και του χρόνου, αφού η διαχρονικότητα και η καθολικότητα των ιδεών, που εκφράζει, υπερβαίνουν τις χρονικές και τοπικές συντεταγμένες αλλά και η πολυσημία του και η αινιγματικοτητα του, το καθιστούν πρόσφορο έδαφος για ποικίλες σκηνοθετικές αναγνώσεις και διαφορετικές σκηνικές ερμηνείες.

Σκηνοθέτες σε κάθε γωνιά της γης δοκιμάζονται στο corpus της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας άλλοτε με περισσότερο και άλλοτε με λιγότερο σεβασμό απέναντι στο κείμενο, στο ήθος και τη διάνοια των ηρώων, στην όψη (σκηνογραφία, ενδυματολογία), στο μέλος (μουσική), εκδηλώνοντας άλλοτε εύλογες και άλλοτε ακραίες εκσυγχρονιστικές τάσεις. Στον παρόντα τόμο -πρώτο μιας σειράς που θα ακολουθήσει- περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις παραστάσεων του αρχαίου δράματος μιας εικοσαετίας (1991-2011), που αποτυπώνουν διαφορετικές σκηνικές αναγνώσεις του αρχαίου τραγικού και κωμικού λόγου από σημαντικούς Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες.

Ενδεικτικά αναφέρω τους Κώστα Μπάκα, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Αλέξη Σολομό, που συνέδεσαν το όνομά τους με την σκηνοθετική παράδοση του Εθνικού Θεάτρου, τους επιγόνους του Κουν -και της αισθητικής- που το Θέατρο Τέχνης κληροδότησε, Γιώργο Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή, τον Σπύρο Ευαγγελάτο του Αμφι-Θεάτρου, τον Διαγόρα Χρονόπουλο και τον Γιώργο Μιχαηλίδη του "Ανοιχτού Θεάτρου", τον Γιάννη Μαργαρίτη του "Θεάτρου της Άνοιξης", τον Νίκο Χαραλάμπους του ΘΟΚ αλλά και τους νεώτερους, Αντώνη Αντύπα, Σταύρο Ντουφεξή, Κώστα Τσιάνο, Θόδωρο Τερζόπουλο, που πήραν τις αποστάσεις τους από τους σκηνοθετικούς κώδικες, που καθιέρωσαν για το αρχαίο θέατρο η Εθνική μας Σκηνή και το Θέατρο Τέχνης, διαμορφώνοντας μια δική τους πρόταση.

Επιπροσθέτως σταχυολογώ τον Λιθουανό Oskaras Corsunovas, τον Αμερικανό Lee Breuer, τον Βούλγαρο Dimiter Gotscheff και τον Σκοπιανό Σλόμπονταν Ουνκόφσκι, των οποίων αντισυμβατικές προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος συμπεριλαμβάνονται.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η παράθεση των κριτικών σημειωμάτων που είχαν αρχικώς δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» της Πάτρας και στα περιοδικά «Αχαικά» και «Πολύπτυχο», ξεκινά με την παράσταση «Ιφιγένεια εν Ταύροις» με την Λυδία Κονιόρδου σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, το καλοκαίρι του 1991 και ολοκληρώνεται με την περσινή παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ηρακλής Μαινόμενος» με το Νίκο Καραθάνο σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Οι παραστάσεις του Lee Breuer “Χοηφόροι” και “Οιδίπους Τύραννος” του Λιθουανού Κορσουνόβας είχαν παρουσιαστεί στο πλαίσιο της Πάτρας-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2006.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει, «μαγεμένη από τον μέγιστο ποιητικό λόγο των αρχαίων τραγικών ή του λόγου του Αριστοφάνη η Χριστίνα Κόκοτα οδηγήθηκε στα θέατρα της πατρώας γης. Ξεκινώντας από την πόλη της, την Πάτρα παρακολουθεί στα γύρω αρχαία θέατρα τα δρώμενα και σημειώνει για την εφημερίδα και περιοδικά που γράφει. Αγαπάει τη δουλειά της, τον σπάνιο λόγο, τους ηθοποιούς, τα βουβά πρόσωπα στο σκότος κάτω από την σκηνοθεσία του κάθε δημιουργού, παρατηρεί τον μεταφραστή, τα σκηνικά, τα κοστούμια, ακούει τη μουσική και γράφει. Ο λόγος της γίνεται και εκπαιδευτικός για τους αναγνώστες της που τους παρακινεί να δουν θέατρο».

Το βιβλίο μέσα από το οποίο, ο αναγνώστης θυμάται παραστάσεις αρχαίου δράματος και συντελεστές, περιλαμβάνει και ένα προλογικό σημείωμα του Γιώργου Χρονά, υπεύθυνου των εκδόσεων «Οδός Πανός» και συγγραφέα έργων όπως η «Γυναίκα της Πάτρας» που είδαμε και στο θέατρο με την Ελένη Κοκκίδου.



Λίγα λόγια για την Συγγραφέα....

Η Χριστίνα Κόκκοτα γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών με καθηγητές τη Pούλα Πατεράκη, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και την Αμαλία Μουτούση. 

Γράφει κριτική θεάτρου από το 1992. Κείμενά της φιλολογικού και θεατρικού περιεχομένου αλλά και ευρύτερου προβληματισμού έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Πελοπόννησος "και "Tα Nέα" και στα περιοδικά "Αχαϊκά" και "Πολύπτυχο". Έχει δώσει διαλέξεις στο πλαίσιο των φιλολογικών βραδινών της Εταιρίας Λογοτεχνών NΔ. Ελλάδας αλλά και του Φεστιβάλ Σατιρικού Θεάτρου "Mώμος ο Πατρεύς". Mε εισηγήσεις της έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια με οργανωτικούς φορείς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (Cultural Cross Fertilization of Southern Italy and Western Greece through History), την Ένωση Νέων Καλλιτεχνών Πάτρας (Τέχνη και Kριτική), τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας, τη Δημοτική Πολιστική Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Παράρτημα Πάτρας). Έχει χρηματίσει μέλος του Δ.Σ. του ΔH.ΠE.ΘE. Πατρών, της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Φεστιβάλ "Θεσμός Αρχαίου Δράματος", κριτικών επιτροπών στους Πανελλήνιους Πολιτιστικούς Μαθητικούς Αγώνες. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Αχαϊκά". 

Υπηρέτησε επί σειρά ετών ως φιλόλογος καθηγήτρια στο Πειραματικό Λύκειο Πατρών από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 2011. Αφιερώνει το βιβλίο της στη μνήμη του συζύγου της Τρύφωνα Παναγόπουλου, δικηγόρου με τους εξής συγκινητικούς στίχους του Γιώργου Σεφέρη. «Υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου, το σχήμα της στοργής εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας ή μήπως όχι, δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος, η νοσταλγία του βάρους μίας ύπαρξης ζωντανής…».